Een depositogarantiestelsel (DGS) is een systeem dat is ontworpen om deposanten te beschermen en een verzekering te bieden voor hun tegoeden bij banken of financiële instellingen. Het is een vangnet dat individuen en bedrijven een bepaald niveau van bescherming biedt in geval van bankfaillissementen of insolventie.

In de Europese Unie (EU) heeft elke lidstaat zijn eigen depositogarantiestelsel, dat doorgaans wordt opgericht en gereguleerd door nationale autoriteiten in overeenstemming met EU-richtlijnen. De EU-wetgeving stelt bepaalde minimumvereisten en -normen vast waaraan lidstaten zich moeten houden om een effectieve depositobescherming te kunnen bieden. Deze normen zijn bedoeld om het beschermingsniveau in alle EU-landen te harmoniseren.

De belangrijkste kenmerken van het EU-depositogarantiestelsel zijn als volgt:

• Dekkingslimiet: De EU-wetgeving stelt een dekkingslimiet vast van €100.000 (of het equivalent in nationale valuta) per deposant, per kredietinstelling. Dit betekent dat als een bank failliet gaat, elke deposant beschermd is tot €100.000 van zijn gedeponeerde geld. Het is belangrijk op te merken dat deze limiet geldt voor het gecombineerde totaal van alle deposito's die de deposant bij dezelfde kredietinstelling aanhoudt.
• Breed toepassingsgebied: Het depositogarantiestelsel dekt verschillende soorten deposito's, waaronder zicht- en direct opvraagbare deposito's (zichtrekeningen), spaardeposito's en termijndeposito's. De dekking strekt zich uit tot particulieren, bedrijven en instellingen. De dekking strekt zich uit tot particulieren, bedrijven, kleine ondernemingen en non-profitorganisaties.
• Automatische bescherming: Depositobescherming wordt meestal automatisch en gratis geboden. Deposanten hoeven geen actie te ondernemen of kosten te betalen om te profiteren van het depositogarantiestelsel. De bescherming wordt toegepast als bescherming in het geval van een bankfaillissement.
• Snelle uitbetalingen: In het geval van een bankfaillissement streeft het depositogarantiestelsel naar snelle uitbetalingen aan deposanten. De wetgeving vereist dat lidstaten ervoor zorgen dat deposanten hun beschermde fondsen binnen een bepaalde tijd ontvangen, meestal binnen 7 tot 20 werkdagen.

Het is belangrijk om te begrijpen dat het depositogarantiestelsel alleen betrekking heeft op deposito's en niet op andere financiële producten zoals beleggingen in aandelen, obligaties of verzekeringspolissen. Daarnaast vallen achtergestelde deposito's, gestructureerde producten en beleggingsdeposito's, die worden beschouwd als instrumenten met een hoger risico, over het algemeen niet onder het depositogarantiestelsel.

De EU-wetgeving inzake depositobescherming is bedoeld om het vertrouwen in het bankwezen te bevorderen en de belangen van deposanten te beschermen door hun geldmiddelen een bepaalde mate van zekerheid te bieden. Door consistente normen en dekkingslimieten vast te stellen voor alle lidstaten, zorgt de wetgeving voor een minimumniveau van depositobescherming in de hele EU.

De wet verplicht banken om informatie te verstrekken over de geschiktheid van hun producten voor het depositogarantiestelsel. Kijk voor deze informatie op de websites van banken.

Lees hier meer over depositogarantiestelsels.